(Βασισμένο στο bestseller βιβλίο: 21 lessons for the 21st century)
Πώς μπορούμε να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για έναν κόσμο με τεράστιους μετασχηματισμούς και ριζικές αβεβαιότητες;
Ένα μωρό που γεννιέται σήμερα θα είναι τριάντα περίπου το 2050. Αν όλα πάνε καλά, το μωρό θα παραμείνει γύρω στο 2100 και ίσως να είναι ενεργός πολίτης του εικοστού δεύτερου αιώνα. Τι πρέπει να διδάξουμε ότι το μωρό που θα τον βοηθήσει να επιβιώσει και να ανθίσει στον κόσμο του 2050 ή του εικοστού δεύτερου αιώνα; Τι είδους δεξιότητες θα χρειαστεί για να βρει δουλειά, να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του και να περιηγηθεί στον λαβύρινθο της ζωής;
Δυστυχώς, δεδομένου ότι κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι ο κόσμος το 2050 - για να μην αναφέρουμε το 2100 - δεν γνωρίζουμε την απάντηση στις ερωτήσεις αυτές. Φυσικά, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν το μέλλον με ακρίβεια. Αλλά σήμερα είναι πιο δύσκολο από ποτέ, επειδή η τεχνολογία μας δίνει πλέον τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε όργανα, εγκεφάλους και μυαλά, τότε δεν μπορούμε πλέον να είμαστε σίγουροι για τίποτα - συμπεριλαμβανομένων των πραγμάτων που φαινόταν παλαιότερα σταθερά και αιώνια.
Πριν από χιλιάδες χρόνια, το 1018, υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν γνώριζαν οι άνθρωποι για το μέλλον, αλλά ήταν πεπεισμένοι ότι τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης κοινωνίας δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ήταν σαφές ότι ακόμη και το 1050 οι περισσότεροι άνθρωποι θα εξακολουθούσαν να εργάζονται ως αγρότες και υφαντές, οι άρχοντες θα εξακολουθούσαν να βασίζονται στους ανθρώπους για να στελεχώνουν τους στρατούς και τη γραφειοκρατία τους, οι άνδρες θα ήταν το δυνατό φύλο, το προσδόκιμο ζωής θα ήταν ακόμα σαράντα και το ανθρώπινο σώμα θα ήταν ακριβώς το ίδιο.
Έτσι, το 1018, οι γονείς διδάσκουν στα παιδιά τους πώς να καλλιεργούν τα χωράφια και οι πλουσιότεροι γονείς διδάσκουν στα παιδιά τους πώς να διαβάζουν και να γράφουν καλλιγραφία. Στα κορίτσια μαθαίνουν πώς να είναι υπάκουες νοικοκυρές. Ήταν προφανές ότι αυτές οι δεξιότητες θα χρειάζονταν ακόμα το 1050.
Αντίθετα, σήμερα δεν έχουμε ιδέα πώς θα εξελιχθεί ο κόσμος το 2050. Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι άνθρωποι για να ζήσουν, δεν γνωρίζουμε πώς θα λειτουργήσουν οι στρατοί και η οικονομία, δεν ξέρουμε καν ποιες θα είναι οι σχέσεις των δύο φύλων.
Μερικοί άνθρωποι πιθανότατα να ζήσουν πολύ περισσότερο από σήμερα και το ίδιο το ανθρώπινο σώμα θα μπορούσε να υποβληθεί σε μια πρωτοφανή επανάσταση χάρη στη βιοϊατρική και τις άμεσες διασυνδέσεις εγκεφάλου-ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Πολλά από αυτά που μαθαίνουν σήμερα τα παιδιά μας θα είναι πιθανώς άσχετα μέχρι το 2050.
Προς το παρόν, πάρα πολλά σχολεία επικεντρώνονται στη συσσώρευση πληροφοριών. Στο παρελθόν, αυτό είχε νόημα, επειδή οι πληροφορίες ήταν σπάνιες. Εάν κατοικούσατε, ας πούμε, σε μια μικρή πόλη το 1800, ήταν δύσκολο για σας να μάθετε πολλά για τον ευρύτερο κόσμο. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μην είχατε ραδιόφωνο, τηλεόραση, ημερήσιες εφημερίδες ή δημόσιες βιβλιοθήκες.
Αντίθετα, στον εικοστό πρώτο αιώνα πλημμυρίζουμε από τεράστιες ποσότητες πληροφοριών. Εάν έχετε ένα smartphone των 20 ευρώ, μπορείτε να περάσετε πολλές ζωές μόλις διαβάζοντας τη Βικιπαίδεια, παρακολουθώντας συνομιλίες TED και λαμβάνοντας δωρεάν OnLine μαθήματα.
Σε έναν τέτοιο κόσμο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ένας δάσκαλος για να δώσει στους μαθητές του είναι περισσότερες πληροφορίες. Έχουν ήδη πάρα πολλά από αυτά.
Τι ικανότητες λοιπόν θα χρειαστούν οι νέοι μας το 2040; (συνεχίζεται)